Zekeriya Ünal 2 Şiirleri - Şair Zekeriya ...

Yalnızlığı çiz deseler ressama
Veya yaz deseler bir şaire
Söyle deseler bülbül sesli kadına
Diler mi hiç dilek ağacından nameler
Sesini duyuyorum vuslatın
Her yok oluşun sebebi belli

Bir hüzün sarıyor beni yolda
Düştüğüm karanlığa mı eyvahlanıyorum
Yoksa çıkamadığıma mı yanıyorum
Gecenin hecesi sarıyor kulağımı
Bir türkü, bir ezgi diyemem buna
Elimde sadece bir tepsi

Bu gece ağlar yoksulluğun
Silmez yaşını mutsuzluğun
Bu gece sarılmaz yokluğun
Kanlı yaşlar akar bu gece

Sesin çıkmadığı gündüzlerin

Yüreğinin götürdüğü yer benim
Yürü soluk almadan aşkın demine
Yürü ki karşılaşalım sokağın,
En aydınlık lambasının altında.
Ayağının bastığı her yer
İşaretlensin manolyalarla

Yuları gevşetilmişti yalnızlığın
Her gün bir lahza artıyor içimde
Kızılcık ağacı meyvesi,
Dilimde tatlı bir his;
Gözlerim görmüyor o güzelliği
Ötüşmesi kuşların, hayal meyal hatırlarım

Bir çocuk ağlar köşede
Bilmez gelecekte ne olacağını
Ve bir dudağın gölgesinde
Bekler özgürlüğü bulacağını
Çınar bilir o dudağın sahibini
Yıkılmazdı, ölmezdi, kurumazdı

Yenilmiş yitip giden çocukluğumuz
Bu haykırışlar, yok oluşlar niye
Bin günde vücut bulup kaybolmuşuz
Bu elem niye, yas ve keder niye

Üşüyor sokaklarda Türk'ün bedeni

Yalnızlık demini bulmuş geceden
Şarkıları şarkı yapıyor yokluğu
Zaman boğuyor geceyi inceden
Dolduruyor bir bir bütün boşluğu

Zamandan öte kopan kıymet

Günler saymakla geçmek bilmiyor
Saydıkça yarama merhem olmuyor
Gönlüm sensiz bahar bulmuyor
Geçmiyor yıllar, geçmiyor papatyam

Henüz kaybolmamışken kahve gözlerinde

Gün parçalıyorken de sende sabahı
Gözlerinde gördüm aşk ile ilahı
Ellerinden aldığım dünya saltanatı
Yıkılmaz gözlerinde, esir olduğum zaman

Yüzyıllar geçmiş bunca şiirin ardından