Zekeriya Özhan Şiirleri - Şair Zekeriya ...

Yaratılan her canın,
Kendince sedası var.
Kul içinde insanın,
Bir başka edası var.

Ömür denen mühlette,

Unutma tarihini sen layık ol atana
Yanan ocak sönmesin hey şanlı türk milleti
Sende can ver, sende kan dök güzel aziz vatana
Dön artık benliğine yıkılsın küfür seti,
Bayrak gökten inmesin hey şanlı türk milleti.

Beyaz gelinliği giymiş gibisin
Ne kadar güzelsin kiraz çiçeği.
Sanki sevdamızı duymuş gibisin
Sen bana özelsin kiraz çiçeği.

Bahar gelir bahçemize dolarsın

Sana sevdalanan sana yapışır,
Kimseye bırakmaz yerini koltuk.
Üzerine kim otursa yakışır,
Çekemezler biri birini koltuk.

Gördüğünü cazibenle bağladın

Mevla kula azap vermez
Kul mevlaya gönül verse
Gözler başka güzel görmez
Kul mevlaya gönül verse

Başkasında görmez hata

Bir zamanlar bir köyde mutlu bir hane vardı,
İki genç hayallerle bir yuva kurmuşlardı.

Allahın emri ile yastığa baş koydular,
Gelecekten umutlu gerçekten mutluydular.

Balcıların yüksek yaylalarında,
Kaç yılı bitirdin anıt ardıcı.
Hangi kuşlar yuva kurdu dalında,
Kaç yavru götürdün anıt ardıcı.

Asırlar tükenmiş gün döne döne,

Sılada yolumu gözleyen anam,
Seni seviyorum sen bir tanesin.
Hasretle koklayıp özleyen anam,
Seni seviyorum sen bir tanesin.

Üstümde güneşsin ışığın sönmez,

Gönül Hakka aşina yakmasını bilirsen,
Her şeyde güzellik var bakmasını bilirsen.
Geceler gündüz olur damlalar deniz olur,
Sonun deryaya gider akmasını bilirsen.

Hâlâ değişmemiş aynı duruyor,
Çıkıp yükseklerden baktığım yerler.
Sert rüzgarlar sinelere vuruyor,
Kar kürüyüp geven yaktığım yerler.

Gezdim yaylaları gönlüm hoş gibi,