Zekeriya Duman Şiirleri - Şair Zekeriya ...

Çılgınlığım eski, yeni değil sana,
Kalmadı umudum, bu sevdadan yana
Gönlüm uzaksa da bir selam sal bana
Aşkın yolundayım. Hiç mutlu değilim.

Adadım nefsimi tepeden tırnağa,

Her gittiğinde günbe gün ölürdüm.
Dileklerim kapış kapış olur du
deniz martılarınca
İkimiz için ayrılık olurdum.
Ve her buluşmamız rüzgar olurdu
güvercin kanatlarında

Gönlüme açan çiçeğim,
Gözümde parlayan dolunayımdın.
Karanlıkların ateşi,
Kalbimin anahtarıydın.
Gittin, şimdi yoksun.
Yüreğimde kanayan güller oldun.

Ey Vatan Evladı
Onurun var, deli değilsin
Avare köle hiç değilsin,
İşte vatan, işte bayrak, işte Kur’ an
Şehit alıyor boşa geçen her an..
Uyuma artık, uyan

Gitti yaz mevsimi, geldi Sonbahar
Hasret ateşi bu, yüreğime nar
Göz tarıyor onu, bulunmasa yar
Sensizliğe bakan yazı neyleyim.

Rüzgar gülü gibi hep döner başım

Puslu lacivert akşamda
Kopardığım takvim yapraklarında
Herhangi bir zaman diliminde
Gel.
Hemde
Bir karanfil olsun elinde,

Örgüne takılan bir kelebeğim.
Karanfilller denklenir hüzünlerime.
Vebaldir.
Nazarın gözlerime değmez,
düğmeli dudağın tenime.
Akıp giden yüreğimin yaşı siyah,

Yağmalanmış gecelerimin hüznünü
bir bohça gibi sırtıma vurarak,
Tutkumu, öfkemi tutuklandığım
gözlerinin rengine boyayarak geldim sana.
Hiç saklamadım duygularımı,
Seni sevdiğimi,

Sen kaç kaçabildiğin kadar,
Sınırlar koy, duvarlar ör istersen.
Dilersen En kuytu köşelere saklan.
Kapat gözlerini, bakma hiçbir yere
Şiddetle karşı koy
sana uzanan ele.

Yakışmış yüzüne mor rengindeki karanfil,
Karşına çıkan hem kör, hem de biçare sefil,
Deriz “ Ya Allah ya Pir “, Birisi olsun kefil
..........Yalnızlığı kim sever, kim aramaz eşini.
..........Hazır yüzün gülmüşken, sorayım hoş beşini.