Canıma can katmaya gelme
Bedeni ruhuna satansın sen
Gözüme sakın nur olmaya gelme
Gözümün yaşını kurutan sendin
Bin değil milyonca özür dilesen
Ayağım yıkayıp suyunu içsen
Ölümü elimden almak istesen
Bu cana acıyı çizdiren sendin
Kaybolmuyor izi verdin çileyi
Özümden alıp gittin hayal etmeyi
Günaha çok girdim cennet neyleyim
Cehennem kapımı açan sendin
Durmuyor istesem de dönüyor dünya
Verdiğin sadaka sanki umurum da
Geceleri gündüz yaptığın anda
Hükmümden korkan kaçan sendin
Duraksız bir yolun çeşmesi olsan
Susuzluktan bağrımda kuru taş olsan
Böğrüme basmam ki, kanasa, dağlansa,
Zehrin içinde ömrümü yüzdüren sendin
05 Aralık 2012 Çarşamba
Zennehar YılmazKayıt Tarihi : 5.12.2012 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!