İnsan çoğu zaman arıyor...
Bazen masasında duran kalemi,
Bazen kaybettim sandığı ama cebinde olan eşyasını,
Bazen ise gözündeki gözlüğü arıyor saatlerce....
Ve her insan bir ömür kalbindekini arıyormuş...
İnsan bilseydi Hak'ka ulaşacağını,
Korkar mıydı ölümden?
Hazır olsaydı yahut hazırlansaydı,
Unutur muydu hiç nefes alırken...
Bilseydi insan,
Bir tohumu toprağa ektiğinde
Nasıl filizlendiğini,
Nasıl kök saldığını gördüm.
Ben yerini arayan bir tohumum
Toprağım Sen olur musun?
Ömür dediğin dört harfli bir kelime,
Doğum ve ölüm arasındaki mesafe,
Yaşayacağın bir sürü şey var belki de,
Yaşadığına değecektir eğer Allah içinse...
Ömür dediğin dibi görünmeyen bir kuyu,
Hadi bir şey söyle!
Boz şu uzayıp giden sessizliği...
Söylemediklerimiz yük olmasın heybemize!
Sırtımızı kamburlaştırmasın!
Bükülmesin omurgamız,
Öne eğilmesin başımız.
Özlüyorum yaşamadığım zamanları,
Özlüyorum Gül kokulu diyarları,
Gözlerimin görmediklerini özlüyorum...
Ben, yaşamadığım zamanları seviyorum...
Özlüyorum boş kuyuları,
Sen bir kuş olmalısın...
Tüylerinin her biri, bir şiirin mısrası olmalı.
Bedeninde bir çok şiir barındırmalısın.
Uçtuğun yerlere şiir saçmalısın...
Vardığın yerler şiir kokmalı, senin...
Bir eski zaman çocuğuyum ben seninle;
Binaların yükselmediği, apartmanların olmadığı yerlerde,
Samimiyetin kaybolmadığı ahşap evlerdeyim...
Bir eski zaman çocuğuyum ben seninle;
İnsanların yalnızlıklarıyla kavga etmediği,
Ben her şeye Sen dedim;
Yanağıma süzülen damlaya,
Kalbimde kanayan yaraya,
Hissettiğim acıya,
Bana dair ne varsa...
Her şeye Sen dedim...
Bunun nedeni ne bilmiyorum...
Beni özle istiyorum,
Her anında, aklında, kalbinde,
Hayatının bir köşesinde olmak
Ve bunu hissetmek istiyorum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!