Zehra Birsen Yamak Şiirleri - Şair Zehra ...

Gel ey kader rüzgârı dost olalım seninle
Düşme artık peşine zavallı bir yaprağın
Nasıl olsa çürüyüp karışacak teninle
Bari yaşarken koyma düşüne bir toprağın

Gel ey kader rüzgârı, koşturma beni bırak

Gerçeklerimden nice bilsen sana gelirim
Aşk dilimde bir hece dersen sana gelirim
Kalbimde bir bilmece olsan bile gelirim
Gündüzlerime gece doğsan yine gelirim

Gelirim ben gelirim coşar coşar gelirim

Benim sevda çiçeğim açar dört mevsim
O gonca ki baharı yeniden alır
Sakın esme mevsimim hazan üstüne
Gül yaprağın döker de dikeni kalır

Benim sevda çiçeğim açıyor renk renk

Görünürde şan ile yaşanır da mübeccel
Bakmaz yaşlıya gence kapıyı çalar ecel
Tescilinde günahın gündüzü kovan gece
Kabrine koyar ruhu beden girmeden önce

Mışıl mışıl uyurken görülen rüyalardan

Ay ışığında yıkanır
Bakar avuçlarımda Aya
Tutar sevdamı zamanı unutmuş ellerim
Sıkar yüreğimi sıkar
Dindirmez fırtınamı
Yel yutmuş meltemlerim

Sevmek zehirden bâde, gizden bir yangına eş
Ateşten dört duvarı gördüğünde anlarsın
Bir alevden ziyade nasıl yakarmış güneş
Işıktan pervaneye döndüğünde anlarsın

Hayallerin düşlerin yaşıyorken çağını

Her zaman kalbimdesin diyorsun bana
Beni mutlu ediyor söylediklerin
Özledim dedin de ömürsün bana
Aklıma geldi hep bilmediklerim

Aranmak ne güzel arayana eş

Bir hayali yaşattım içimde yıllar yılı
Artık o hayallerden gerçek olup düş de gel
Ben aşkın hasretiyle kavrulurken kış günü
Sen ateşi aşkıma yanıp yanıp piş de gel

Bir gerçeği yaşattım içimde yıllar yılı

Yapraklar bile dallarını terk etmiyorlar hazan gelmeden
Oysa taptaze bir ilkbahar sabahı
Çıkıp gittin evimizden

Yine bahar geldi
Sensiz geçip giden kaçıncı bahar

Usanmadım, iteledim elmayı, tâ cennetin ortasından kovuldum
Su sanmadım derininden deryayı, bir katrenin su tasından boğuldum

Yalan bildim, yalanladım dünyayı, inancıma güvendim de kasıldım
Umuyorken takdirname almayı, Gazetlere pür manşetten basıldım