Zehirli Tensellik Şiiri - Meriç Çenber

Bu karlı kış gününde alnım pencere camına dayalı
Koşuşturan insanların bulanık savaşımı
Tırnaklaklarımla kafamı kaşıyorum
Keskin beyazın karları gibi dökülüyor kepekler

Yan odadan sesler, kafamı kaşıyorum
Düşüncelerin çalkantılı balçığını dindiriyorum
Bir adamın nefesleri ve kadının belirsiz inlemesi
Konuşun benle, kulaklarımın arsız istekleri

Kim elliyor kirli elleriyle o narin dudakları
Kime sunuluyor ruhun mukaddes izleri
Üstüne kimin geçmişi biniyor düşünmeden
İzini bırakıyor o sen bilmeden

Sen unutsan da biz unutmayız
Evrenin mevsimlerinin döngüsünün şefleri
Sürekli izlerler, birlikte var ettiğiniz zehirleri
Yan odadan sesler, alnım buz tutuyor