Zehirli Kurşun Şiiri - Ömer Tirendez

Sürgünlerdeyim!
Beni, aşkın kurşunu vurdu.
Kendimden uzaklaştım.
Haksız değilim!
Ben; ben değilim, sen olamadım...

Seviyorum seni, kanamadım sana...
Parmağında alyans, yatağında!
Yorganında, ben olmam lazım.
Seviyorum seni, seviyorum...

Aşkınla yanan, aşkınla tüten.
Hem ben ağlıyorum,
Hem seni ağlıyorum!
Gözlerim varya, onlar köreldi...

Neden bırakıp gittin?
Bir elvedayı bile,
Çok gördün; sen için
Senin için, yanan zavallı yüreğime...

Ben buradayım, gitmedim.
Fakat, bana ''yoksun '' diyorlar! ..
Sırf senin yüzünden,
Madara oldum hayata...

Yaptığını beğendin mi?
Dalga geçiyorlar, Ti ye alıyorlar...
Benimle oyun oynadın, diye...
Bari oyunbozanlık yapmasaydın!

Daha onaltı yaşındaydın,
Mahallemize taşındığınızda.
Daha ilk görüşte vurulmuştum.
Kömür karası gözlerine!

Zaten ilk kurşunu
Orada sıktın kalbime.
Şimdi o kurşun bile,
Sana zehrini kusuyor...

Hatırlarsın; ilk buluştuğumuz yeri.
Şahintepesi, yaşlı çınar'ın altı...
Az ötemizde, bir başka çift,
Hala görürüm onları...

Evlenmişler, yuvalarını kurmuşlar.
Bana seni sordular, ikimizi sordular.
Kalbime sapladığın kurşunu çıkardım.
KURŞUN; sana olan zehrini kustu! ..