ömrüme zarar veren erkekler sevdim
cam kırıklarıyla sundular bana tenlerini
seviştikçe çoğalan ellerine inandım
uzun...çok uzun ayrılıklardan sonra
sabırsız bir çarmıh gibi açılan kollarına
çarmıh sarmaşığıydım usul usul dolandım
bana nazlı ölümler
korsan ürpertiler bana
bana aklı çelinmiş geceler kaldı
ömrüme zarar veren şiirler sevdim
aşka ait bir damar kesilmiş gibi
kızıl atlar boşandı içimin aynasından
kanadım sözlerde gözlerde pıhtılandım
infilaktı ihtilaldi laneti üstümeydi
sözlerin yalanından yılanından gözlerin
bana düş bana gizem
bana zehir zakkum zamanlar kaldı
ömrüme zarar veren şehirler sevdim
yıkılmayı sevdim hep o enkaz halimi
bir depremi tek başıma karşılayabilmek için
boşaltılmış şehirleri bekledim
harçsız kuleler örüp kaldırım taşlarından
gençliğimi felaket müjdesinde denedim
bana çığ bana boran
ve umarsız aysarı
ah! bunca zararına sevmenin
neresinden dönsem geçmiş zamandı
Kayıt Tarihi : 20.8.2002 23:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
ah! bunca zararına sevmenin
neresinden dönsem...
dönsem tekrar sevmeye
Evet! Kimilerimiz de, "Zehir Zakkum"a rağmen, hiç vazgeçemez sevmekten...
İyi düşünmeli...!
Dolu dolu ve derin bir şiirdi.
Çok tebriğim ve saygımla, Şair.
Ayna karşısında sayıklar gibi...
Kendine yabancılaşır,öfkelenir gibi kendine..ya da kendi içinden geçip bir hışım, öte tarafa çıkar gibi...
Sert...Kozmik...Ajitatif bir şiir...
Zehir zakkum bir şiir...
Seyirlik değil ömürlük cinsten...
Yüreğinize ve kaleminize sağlık güzel şiiri
Okuma fırsatı buldum değerli eseri kutlarım
TÜM YORUMLAR (51)