Zehir mi yoksa deva mı?

Aylardan mart
Günlerden pazartesi
Masadan kalkamadı bedenim
Ama ruhum, tam da o an sana sarıldı.
Olmayacak bir duaya
"Amin" der gibi içten,
Tutundu varlığına
Bana hiç tat vermeyen nabzım
****
Gecenin üçü beşi
Sohbetin en derini
Uyutmadım yola çıkacakken
O gece seni
Sohbetindi yarama merhem
Şimdi neden bana zehrin?
***
Sevemedim hiç beyaz ışığı
Sensiz doyup da kalkamadım o sofradan
Elimden pek bir şey de gelmezdi ama
Gönlüm hep yer bulurdu
Sen mutlu ol diye aralıksız dualardan.
***
Başkalarıyla yakıştırdın
Kalbimin rengini boyadın siyaha
Güven kontrole mani değilse
Neden açıklayamadın son durumu etrafına
***
Can acıtarak sevmek, içini rahatlıyor
Yüzümde her solgunluk, yüreğinde bir zafer
Beni eksiltip kendini tamamlıyorsun her sefer
Üzüntüm senin aynanda güzellikmiş meğer
***
Kusur saydığın her zerrene aşığım derken
Sen mükemmeli aradın aslında
Kusurlarımla durdum oysa karşında
Ben susarak büyüdüm
Sen konuşarak küçüldün
Hep savundum seni yokluğunda
Sense yargıladın beni her kalabalıkta
Ben elimde kalanları tutarken
Sen olmayanlarla suçladın
Gözümün içine bakarak söylediğin yalanda
Çatladı sanki içimdeki dünya
Sen beni bıraktın orda ortada
****
Beraber aldığımız sana seçtiğim o koku
Her gece burnumun ucunda
Teninde bıraktığı izden çok
Bende bıraktığı hatıralarla yaşar hâlâ.
'Bir bakışın bahardı, şimdi ayaz' derken
Başka birine elinle emanet ettiğin bu kalp
Zehir mi yoksa deva mı şimdi sana?