Zehir İçerim Şiiri - Abbas Paksoy

Dostlarım; Beni derde koydu.
Şifa diye, zehir içerim.
Özümü, oyuk oyuk oydu.
Şifa diye, zehir içerim.

Hışımla; geldiler, yanıma.
Zalimce; Girdiler, kanıma.
Kıyamam ki, tatlı canıma.
Şifa diye, zehir içerim.

Kalleşçe; Vurdular, sırtımdan.
Mahrum kaldım, kuldan yardımdan.
Gözyaşı dökmezler, ardımdan.
Şifa diye, zehir içerim.

İnanmam; Yaşayan, bir ferde.
Her birisi, bir çeşit yerde,
Düştüm; Çaresizce bir derde.
Şifa diye, zehir içerim.

Yüzüne baksam, ehli felli,
İçinde; Şeytan, tatlı dilli,
Paksoy’um ölecektir, belli.
Şifa diye, zehir içerim.