Eskileri gördüm şimdi fotoğrafta ömrüm diyen örmüş ağları.
Kaçtı gitti kimbilir kime ne için, gözlerini hatırladım hemen oysa nasılda aşıktı bakışları.
Gittin ömrün acıdı kan aktı zehir-i şerbet etti.
Dize geldi dağları kayasıyla yosunuyla.
Satmadı ama korkmadı güçlendi daha sert duvarları şimdi evinin.
Çiçekler açsa serilse bahçeler ansalar gökkubeden adını.
Etiyle cam kırıklarınıda kesmiştir ve henüz özünün yitip canının
Suyla yaşlanması bir kayıp ruhun evrilmesi gibi.
Vuslat gurbet her bela var her aynadakinin ölmesini ister şuan sanki ölüm..
Fırat Bilgin 2
Kayıt Tarihi : 21.10.2019 21:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
