Zefir... Şiiri - Servet Alkan

Bak Şu Leylağın ettiğine
Ne Kadar arsız/Şen
Yaşamak Direnmektir diyor
Ya şuna ne demeli,
Hanımeline/sanki Sen
Ne olacaksa koynunda olsun..!
Haykırıyor Toprağa,Güneşe
Bahar leylim leylim..
Her Bahar taze bir Ölümdür
Çan Çiçeğim,Doğu Haşhaşım..
Şimdi Sıcak bir Çay içme zamanı
Şimdi suskunluk /Esmer
Çayın varmı Züleyha?
Belki umduğumuz gibi olmadı
Belki gölgemizden bile kaçışıyoruz
Kırık Dökük../Sev beni
Alemde bahtına karşı duran
Babayiğit gelmemiş,gelmeyecek
Atik olan mutlu,bahtiyar…
Otur yanıma/Hulkum kalmamış
Ellerin,ellerini ver, lazım bana;
Çayın Umut kokuyor
Umut; varolabilme sanatı
Tutunabilme,yürüyebilme
Kabulüm../Tutkum
Belki mutlu olamadık
Belkide yorulduk/Kana…
Ellerini ver,ellerini
Göğsüne sığdır/Ellerinde
Ninni ile uyandır../Uyu Melek Yüzlüm…
Annemin bıraktığı yaralardan öp beni
Yüreğimden/Cemrem..
Kimbilir,eksilendik,eskilendik..
Dengimsin…/Kadınım..
Zefirimsin anlıyormusun?
Gülüm…/ Züleyha;
Müge tonlum..Müstezat Akortum..
Yanımdasın ki/Duamsın
Ne isterim daha./Hezaren
Pulumuz eksik,Gölgemiz Var..
Belki mutlu olamadık
Belki yandık/Şans…
Bari Birlikte yaşlanalım
Bilinmez Sabaha….
Kurban Olduğum..Safranım..
Çayı tazelermisin bir daha…?
Vay Yalan Dünya Vay../Biraz daha kal…
21.09.2014/Elazığ