Zayıfça Suskun Şiiri - Erdal Taşköprü

Zayıfça bir delikanlıyım hayatın ortasında
Hayatın ortasında;
Kaldırımda ürkek,
Suda titrek bir kedi,
Canda heyecan,
Denizde mercandım..
Durdum, duruldum, direndim, harcandım..
Suçu, günahı belirsizdir düşlerimin
Düşlerimin;
Uçurtması, boncuk arabası, matarası..
Ne varsa çocukluğu özleten
Hepsi kıt kanaattır
Bir akşamda ölüme doyar sevinçlerim
Benzemelerim;
Ucu bucağı belirsiz bir mekana
Bitimsiz mültecidir dört mevsim.

Kaç defa acımı tarttılar,
Paya düşen umutlar dağıtılırken?
Yarına hep güçlü kanatlarla uçmak istedim
İnan ben
Gecelerce bu yüzden
Ellerim Allah'a açık
Dualarla güçlendim.

Sanma avucunda durabilecek ağırlıktadır yüreğim!
Çıkarıp dağına taşına serpsem
Yeşerir gündüzlerin..
Neye, ne için bilmeden
Bunca eğri yollarına onu
Halı etmeye değer mi?
Ben bunca yıl örseleyip göğsümü
Böyle ucubeliklere bel bağlamasın diye
Açık alanlarda linç ettim gönlümü.

Şafak her zaman bir heyecandır
Dirilen sabahlarıma
Direnen et tırnağımla
"İşte bu kahramandır."
Denilmedi hiç bir masalımda
Gözlerinin ağırlığınca ışıklar taşıdım
Katran kılıklı gecelerime!
Katran kılıklı gecelerime sen hiç doğmadın
Doğmadı bakışları bir hoş!
Bakışları hep sarhoş,
Bakışları hep nahoş
Acılar biriktirdim
Bu nahoşluklar içinde seni beklemek,
Seni düşe eklemek
İnan ki boş..
İnan ki boş...

18.09.2005