Zavar Ziynet Şiiri - Seyfi Karaca

Vasfini yitirmeden orman deniz dag ve dünya
Vasfini yitirmis insan karaktersizligidir agan dönen herseye sebep
Cünkü söyledigiyle yaptigi arasindaki doldurulmasi gereken bosluklardir
Kimin ne kadar inanilir güvenilir olduguna dair
Ciddiyetle muhataba alinacak sözü özüne kim veya degildirin
Haysiyeti onuru kisiligi özdes yahut sahtekar midir
Esasiyla ilgili iliskili itibari ve sayginligi
Gün öyle gün böyle yamuk dönek firildaksa eger
Gercekligiyle yüzlesme sirasinda ve gününde zikzaklar cizip
Zipladikca ziplayacaktir
Asli olmayan hilede hurdada torpilde kayirmacilikta özel imtiyazlarla
Göz korkutup gönül kandirmalarin bütün boslukta birakilip kalanlarini
Siddetle besleyecek mutsuzlukla donatacak
Eziyeti sefilligi rezaleti kepazeligi kisiliksizligi sokaklarda sürünenlerden
Cözümsüzlügü cözüm olarak kendine gecim kapisi ve sürsaltanat sermayesi bilen
Eksildikce de kundaklayip kiskirtip en belasini artirmaya bizzat sebep olacaktir
Hic bitmesin istedigi korku kahir dert sorun catisma karanlik kargasa kaynagindan
Ayristirmalar kutuplastirmalarla malzemesini yigip
Mümkününü saglayan yozlastiran ahkamdan
Vasfi dogdugundan belli olmamis
Gelismemis
Büyümemis
Yagmalayip katlederken sevgiyi saygiyi ormani denizi suyu havayi
Demektir ki insanligin öldügü dünyayi
Sahte acimasiz doyumsuz duyarsiz soyut soytariligin utnmaz arlanmaz
Talandan tecavüzden yalandan yanlistan
Bilenip beslendigi her egilim ve yöneliminden okunan
Özelini karanlikla donanip düzenini aklin fikrin iradenin cesaretin
Yozlasmis degismis dönüsmüs yilgin yitik yetersizligine kuran
Kisiliksiz karaktersiz hükmüne tanik ve talip
Aslindan ölen herseyin yerinde kusursuz esarete oldukca hakim
Hinligi ve haydutlugu hükümran olmus demektir

Subat / 21