Zatı müfret Şiiri - Bekir Cıla 2

___ZATI MÜFRET__İlk 133

Kainata ol diyenin özünden esmişim ben
Ördeklerle vak vak diyen Mevera yasasıyım
Yakup ile ağladıkça öz nagme sesmişim ben
Kelâmı kadimde mahki Zelhanın tasasıyım

Cezbedir ki bildiğimiz, behlül'ün solisiyim
Ben çarnaçar zatı'müfret Dağların
delisiyim

Şah damarından bin kere daha yakınsın cana
Hoş gonca güller açılır, tebessüm eder sana
Kızgın çölde iskan olan kayıs ki meftûn bana
Ben şirin'e Ferhat olan aşîkân tasasıyım

Gövdem toprakla çevrilmiş öz Nurun kolisiyim
Ben şehire haşin bakan dağların Delisiyim

İçtiiğimiz Tahir Asel onu huriler özer
Mevlâya secde ettikçe ruhum miraç'ta gezer
Ay benden nurunu alır Yıldız kıvılcım süzer
Dünyanın halifesiyim uydunun Nasasıyım.

Elestü bezminde mecmu Belâ'nın beli'siyim
Sözünde durmayıp kaçan dağların Delisiyim

Şüpheye hiç gerek kalmaz, yok ki olmadığın yer
Yüreğimde Rahim sesin nurun gözlerimde fer
Toprağa gömülür gider, topraktan çıkan cevher
Zannetmeyin sakın beni Karun'un kasasıyım

Kimse sanmaz zaten beni Hatay'ın valisiyim
Vali sorsa bana derim, dağların Delisiyim

Musa ile bir çalıştım Her lahza yerildim ben
Kesseler de sonu artı Cercişle dirildim ben
Havarilerin İsası çarmıha gerildim ben firavunun art niyeti Tur dağı Musa'sıyım

Bütün mahlukun başkanı evrenin Âlisiyim
Bir vasıfım daha var ki dağların Delisiyim

Ben sıradan gelip geçen orakla zivan biçen
Beň dertsizlere dert açan bazen meşru'dan kaçan
Ben ummana ziya saçan Beytil'makdise uçan
Şems ile volkan kaynayan curuf'un posasıyım.

Deyin ki yola eğilmiş karamuk çalısıyım
Pir Bekir'i kınamayın dağların Delisiyim.
B CILA 27;12;2022