Zaten en iyi yağtığın şey değil mi susmak?

Sen susuyorsun,
Ben çığlıklar biriktiriyorum içimde avuç avuç.
Kanamıyorsun bensizliğe,doymuyorsun.

Halbuki öyle miydi?
Dinmezdi susuzluğun değmeden dudaklarıma dudakların.
Neydi bu beş para etmez kılan yaşanmışlıkları? Bilmiyorum!

Hangi rüzgar yönünü değiştirmişti?
Hangi yokuş kaydırmıştı ayağını bana gelen yolda?
Yoksa başka bir çift göz mü değmişti,kalp gözüne?
Başka bir nefes mi ısıtıyordu,soğuktan çatlamış ellerini?

Yoksa başka memleket havasımı dokunmuştu sana?

Susuyorsun...
Zaten yaptığın en iyi şey değil mi,susmak...

Oysa ki ben,
Kendi ellerimle köprü yapmıştım yüreğimden yüreğine.
Düşmessin sanmıştım,
Sıkı tutun düşüyorsun..