Zaten Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Tazecik bir hayata bakıyorum ben.
Biraz kırılgan,
Biraz da hüzünlü.
Ne dersen de çıkmaz hazan vaktinden.
Biraz umutlu,
Bir hayli umutsuz.
Umudu yeşile benzer,
Umutsuzluğu kapkara.
Umutsuzluğun rengi nerede yeşildir zaten?
Ya kahverengi, ya da siyah.
Hiçbiri sevmez daha fazla yeşilden.
Yeşil de sevmezse,
Umutsuzluktur yolum.
Ne güzelmiş eskiden,
Boşta kalmazmış kolun.
Benim kalbim muzdarip her türlü sevgiden,
Ama bunu çok sevdim,
Kalbim oynar yerinden.
Kendi hançerimi kendim bulur,
Saplarım kalbime derinden.
Ben yazdığımı sanarım,
Kan damlar kalemimden.
Yeşile boyanır tüm sayfalar.
Kahverengi ve siyahlar,
Bakarlar bana köşeden,
Bırakmazlar peşimi,
Ben sevdikçe seni.
Sen bana bakma,
Ki bakmazsın zaten.
Mecburiyet uğramaz güzele,
Uğramamalı zaten.
Güzeller ağlamaz,
Ağlamamalı zaten,
Yeşiller ağlamaz...
Ağlamamalı zaten...