Zât-ı Âlinize Şiiri - Selim Şekerci

                            Z Â T - I     Â L İ N İ Z E

Gözlerin değmiyor huşû kalbime,alabildiğine benden uzaktır,
Çehreni seyrân kadar güzel imiş hasretin,bana bildiğin yazıktır,
Güneş doğmuyor şu dağlara,Ellerimde güller senden ıraktır,
Risâlemi yazdım,nâ'şını ardıma gömdümde bıraktım,

İânet-i Alâmet vaziyetindedir yüreğim,sendedir,
Sen ki haysiyet-i Esrârın dahi,ehl-i edebindendir,
Didârını tahayyüle duramam asla,takdir-i akside belliki meftâ olur kalırım,
Habba düşemem ben,Ola ki zâtından mahrum olduğum bir Hülyaya dalarım,

Aşk gamsıza uğramıyor Üstadım,Kibir kaplar Sinelerini,şişirip dururlar,
Biride demiyor ki Azizim,kimdir bu bedbâhtlar ? Şiirip dururlar,
Nazını çekmektir niyazım,miadım dolarken vakitsizce veya bir sonbahar gününün sisli seherinde,
Tevafuk değildir,müşahede ediyorum işte,keşke diyorum öldürmesen beni Her seferinde,

Âla bir tını yoktur kavlinden başka bana,mevsime renk verir zülf-ü amberin,
Elem vermeyip her dem neşe ile coşan bir Yarası var içimde,derin mi derin,
Şemailini buruşturup rayihalar sürününce,kendini süründürerek ne diye gezersin,
Yaranın âhvalimden münharif Kanayası var durmadan,beni benden münhasır ve hakîr mi sezersin,

Hiyanet-i Vataniyeden yargılıyorsun bu delikanlıyı gönlünün Ağır Sevda mahkemesinde ,
Kehânet-i Ruhiyeden anlıyorsun Efendim,masumiyet ve şahsiyetin Vicdan muhâkemesinde ,
Suçumuzu sabitledi Zabit efendiler,kuşluk vaktine kadar nezaretimizde gardiyan,
Ziyaretimizde Ezelden gelen misafirler,Ziyan-ı Hayatiyemize bakarlar çift vardiya,

Kastediyorsun garibana,çare-i rahmandan gelip bu biçare'ye âb-ı hayat olmuşsun,
Edebine yazarım onca,ne diye yazarımki bilmem,Doğrusu Edebiyat olmuşsun,
Âli bir servetim yoktur benim senden,yüzüme tebessüm eylesen,Ömrümce minnet ederim,
Cihanı ayaklarının altına seremem,Mamafih Arzu edersen Ayaklarının altını cennet ederim.