Şiir-i İnfişâr Şiiri - Selim Şekerci

              Ş İ İ R - İ      İ N F İ Ş Â R

Bir Yâren-i insana intisâp etme,
Gün gelir oda irtihâl eder,
Gel şu basiretini lâl eyleme,
Haktan gör insan neler iktisâp eder.

Aşık maşuğunu buldu şimdi nasıl ihtisâs eder,
Uhrevi korkuyu bırak o seni iltihâp eder,
Sen şu ahiretini ziyan eyleme,
Öyleki sarhoş ahvalin intihâr eder.

Tahayyüle dur ki tehlike çattığında ilk kim İntikâl eder,
Şair olamazsın her sözün haktan intihâl eder,
Ver şu ömrünü,Mal eyleme,
Hoş muhabbetin nasılda gönlüme ihtikâr eder.

Ab-ı kevser yalnız aşka inhisar eder,
Aşkı anlayan sevgili yollarda intizar eder,
Ser şu gönlünü bre isyan eyleme,
Derviş dediğin bir ömür itikaf eder.

Şeytan zannederki ademe intikam eder,
Garip gönlüm aklıma,fikrime ihtilal eder,
Hem şu saçlarını ak eyleme,
Kim bilir devran-ı derunda neler ihtiva eder

Şair dediğin ne diye şiiri intişar eder,
Bakakaldım körlerin hepsi irtica eder,
Hep şu hayatı azâd eyleme,
Canan ürkektir ürkütürsen hemen İltica eder.

Aşkla evren tekrar baştan inkilap eder,
Yürek dayanamaz sonunda infilak eder,
Ben evlad-ı Ademi sen ayar eyleme,
Bakarsın gün gelir beni sana ihtiyaç eder.

Hakkın hakkını ver gör kimler sözünü ihlal eder,
Yoluna revân olsan yeter hak sana İkbal eder,
Der şu gülünü üç günlük dünyaya muhtaç eyleme,
Peki bu kısa vakitte insan kendine niye bu kadar intizam eder.

Kim kıyameti bilirde kalkıp irtikap eder,
Kim kıymet bilirde aklını dünyaya ilhak eder,
Yer şu fakiri kendinede,kendini perişan eyleme,
Korkma ey Rahman kulu mevlâ seni imtihan eder...