Sen ki kalbime hapsolmuş ey mahzun-i zat!
Seni oradan alabilecek yoktur bir zat
Bütün alem-i cihan çıkarsa karşıma bir zat
Alamaz beni senden hiçkes bile ey bediiyat!
Mest olurum senin nurdan yüzünü görünce
Ahbest olurum kalbinde olanı görünce
Gelir geçerim seni başkasıyla görünce
Ahvalim bile kederimden hallice!
Helak ettin tüm bedii düşlerimi!
Ey içi çamur, kahir mahlukat!
Bütün gün şetm ederim sana aşık kalbime!
Bir zaman da sormadın bu aşkın niye?
Kayıt Tarihi : 18.1.2022 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şiirde geçen "Ahbest" kelimesinin sözlükte bir karşılığını bulamamış bulunmaktayım. Ancak şiire bir ahenk kattığını düşündüğüm için koymaya karar verdim. Ahbest : Çok üzülmek, çok kederlenmek
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!