Zarureti Hayat Şiiri - Halil İbrahim Aykut

Bir feryat belki de bir çığlık.
Ta yürekten kopan bir ses.
Ve korkar titrer duyabildğine gönül.
Acı ise acı. Hüzün ise hüzün. Neşe ise neşe.

İnsan sevebildiği kadar sevmeli koklamalı bütün güzel çiçekleri..
Koşabılıyorken koşmalı dünyaya karşı.
Hemde neşe ile yüreğinde ki bir umutla. Korkmamalı çiçekleri çiğnemekten.
Korkmamalı ezip geçerim diye böcekleri..

Gemiye binmiş bir kedi gibi değil de,
Gökyüzüne hapsolmuş bir kuş gibi özgür olacaksın.
Sende bir gün birini çok seversen eğer emin ol.
Sevildiğin den çok sevileceksin.
Ve ne şüphe diye bir duygun olacak ne de kaygı.
Ayrı düşmüş gül ile bülbül misali olmayacaksın..

İdam mâhkûmunun yaşama isteğidir aşk.
Sen mahkumsan sordurmayacaksın son dileği.
Ya berat isteyeceksin, ya ölüm..
Ya yaşamdır seçimim ya da ebedi ömür.
Sen nerde yanımdaysan odur isteğim..
Ve seni sevdiğim kadar yaşayacağım..
Bunu bilirim...