Zarflar, kitaplar, boş sayfalar Şiiri - ...

şimdi, karanlıklar içinde, hiç tadılmamış tadını umutlarımızın
boş sayfalarında arıyoruz tek-tek, zarflardan çıkan kitapların.
ya da kuru ağaç dallarında, rüzgarını kaybeden uçurtmalarız
yarına mil çekili gözlerimizle, bu ölüler şehrinde,
elbet bir gün diyen bir heceyiz sadece, sonsuzluk nöbetimizde.

(siz gene de yetmez demeyin, bir çocuğun nefesi uçurtmayı uçurmaya)
Tam devamını ararken şahane final bölümüyle karşılaştım..Değerli şiir dostu :Sizin daha söyleyecek çok sözünüz var..Tebrikler........

İstikbalde gelecek nesillerin
saadetine tevcih olan gayretlerin
ve sevginin devamını temin eden
çalışmaların şiir olmuş beyanları..
GERÇEKTEN TEKRAR TEKRAR OKUNASI
SATIRLAR..Üstadım mükemmeldiniz.
Saygılarımla.

Emeğinize sağlık...

defalarca okunup, üzerinde sürekli düşünülecek bir çalışma. Tebriklerimle

Koşullar ve insanın doğayla ilişkisi, imgesel derinlikte sonsuza ulaşabilen sınırsızlığı belirler. Bu sınırsızlık içinde yaşamın uyumsal kılıncak gerçek yönü, bireysel isteklerin doğrultuısunu izlemektedir. Düşlerimiz, hayallerimiz ve gerçeklerimiz hepimiz için yaşamsal gerçek bağlar oluşturur ve bizleri sonsuzluğu imgelemeye götürür. Yaşamın gerçek anlamı budur. İnsan ya da imgesel yaratıcılık adına güzel dizelerinizi çok anlamlı buldum ve iki üç kez okudum. Başarılı çalışmanızı sevgilerimle kutluyorum. Şiir dünyasının binlerce renginden oluşan sevgi demetleriyle başarılar diliyorum...

önce, öncü tarafımıza, öylesine dönülmez bir komut verdiler
ardınıza bakmadan sürün atlarınızı uçurumlara doğru dediler.
biz, dört nala toz duman içinde ve kanımız ter gibi yapışırken
gözlerimize, bedenlerimiz ve yüreklerimize,
kendimizi bulduk birdenbire, derin uçurumların en derinlerinde.
Mükemmeldi üstad. Yürekten tebrikler.
+..+..

Oooo diyorum offff...
İnançlar uğruna, istenen yaşamlar için gözükara verilen savaşlardan hep mağlup çıkıldı. Derin kuyuların içinde debelendi düşünceler. Çıkışa bir yol, bir tek yol açılmalıydı, bir kanat açılmalıydı... Yoktu yoktu... Birileri gülerken düşenlere, kuyular ağlıyordu. Amma her kuyu bir çıkışa yoldu. Yeni doğan bebeğin ellerinde... Sayın Çeştepe'yi bu şiir için içtenlikle kutluyorum. Saygılar

Tufanları yaşayarak 'mavi göklere uçurtma salmayı' öğretti bize yaşam...
Yazılı kitaplar rafa kalksa da ordalar, okuyacak olanlar sayfaların arasında gizlenen sevdalarla büyüdüler, unutmayacaklar ellerinden alınan 'özgürlük aşkını...'
Atlarımıza rüzgar olan kanatları vurduklarını sansınlar.. Kuşların altında yarınların kanatları ısınıyor uçmaya... Kırılacak günü geldiğinde esaretin kabuğu! Ve çıkacaklar sonsuz maviliğe, uçurtmalarımızla yarışacaklar...
İnsan olmanın, insanca yaşamanın önünde ne Neronlar durabildi, ne de 'kirli savaşların baronları!'
Şiiri ve değerli dostumu içtenlikle kutluyorum...

hiç kandırmadım kendimi.. yenik sayfalarda bile silik bir dip nottu umut.. çocuklar ellerini yıkasın, su içsin diye bir hayrat bırakılmıştı şiirlerin içine.. dünden kalma bir ezgiyi yarına aktarmak için sıvanmış kolların bileğinden kalan güçle tutundum aşka.. yeni bir sayfada adını yazmak, yanına bahar dalları, kuşlar ve ağaçlar koymak için, ve gökyüzünde bir yer bırakmak için uçurtmalara................. harika bir şiirdi hocam.. sizi sonsuz kutluyor, saygılar sunuyorum..

kutluyorum yürek sesiniz hiç susmasın bir çocuğun nefesinin mutluluk ile uçuracağı uçurtmayı büyüyüp bizlerin bile hasret kaldığı güzel özlemlere kaleme yüreğe sağlık tebrikler 10 puan ile antolojimde listemde...