Zararın Neresinden Dönersen Kârdır....

Ey şen gönüller sultanı,
ey pırıl pırıl ayışığı
seni izlemeye dalmış gözleriyle insanoğlu,
dağ tepe demeden yol alan yolcu gençlik çağı;
yoldaş sanmıştı seni seni gittiğin yol boyunca,
ve senin kaygı duyduğunu düşünmüştü.

insanın başına gelenlerden ötürü;
birilerini kesmek isterken sarmış her yeri kokuşmuşluk!
kin ve nefretden, kucaklaşmışsa eğer;
en karanlık ormanlarda ağaçları sarmış olabilir
kansız damarların canandığını,
soluklandığını yaprakların;
ve eğer dökmüşse o anda içini,
düşmüştür
gövdeleri saklı duran tanrıçanın mahzun kızlarının
ağladığını, görmüyor doğan güneşinde ırmaklar,
sularına gömün kişilerin yazgısına.
sanki doğmakta olan yeni bir mevsimi müjdeliyor gibisin,
bol yapraklı ormanlarda,
ve şarkılar söylüyor rüzğarlar

ve dert yanıyorsun ıssız kırlarda
ayışığında, gecenin izbe karanlığında
geçmişteki yanlışlardan,
yüzkarası lekelerden ötürü;
ülkeler öfkeli ve dehşetten çıldıldırmış
rengi kaçmış gün ışığından
daha sevdalı geceler
aklanıp gelseydin her türlü suçtan
acïmızdan notalar damlıyor
alfebenin harfleri oynuyor yerinden
o zifiri karanlıklar
anadolunun kucağında, kankardeşi değiliz artık seninle;
bir zamanlar mekan tutmuşlardı atalarımız
ırmak kıyılarında;
yaşıyorlardı kardeş kardeş!

huzur limanı gibi berrak sularda;
taramışlardı saçlarını suyun aksettiği aynalarda.
esin katar mı buz kesmiş yüreğimizi acaba?
gelecek lkbaharlar ruha düşen kışın ardından.

ölümsüz ayakların danslarıyla titriyordu yer yer
yalçın kayalıklar ve balta girmemiş ormanlar
bu gün terkedilmiş yuvası rüzgarların
ey kutsal doğa;
tanrıçalar kulak veriyor mu yaşananları?
bu anacıl sesine, bu sesi unutan insanoğlu
yüzünüz bembeyaz kesilmiş, yaşadıklarınızdan
hepiniz mesûlsunuz...

yanlış yaptığınız, seçimlerden...…….

22/10/2016