Zannetsen ki Coksun Şiiri - Seyfi Karaca

Gitme ne olursun kendinden gözbebekliği biriciği sen olan hayatı
Çok değilsin çünkü, kozada kelebek nasıl büyürse bir zahmet
Az sayma kendininkini yalan bir masalı aldanmış kanmış bir pınardan
İçtiğin bir damla sarhoşluğu deryası derin aşk ile sahi
Zannetsen bile çoksun,
Her kum tanesi gittiğinde çöl, daha bir çöl olan sam yellerinin uğrundan
Bıraktığın dünya dolusu bir boşluk kalır
Sevgilim sensin diye sana sarılıp bütün ıssız kuşların turna diliyle sana seni çığıran
Her yerde kurulu sanma sevda kapısıdır kalbin,
Ve ettiğin yemin, yaşamaya binası her yerde yapılı sanma
Sevmeler mahsülünden bütün bereketli vadeleri aşktan aşka yitirip
Huzura sığınan
Aşıp zamanı deli gönüllü mekana güle sinen koku,
Uzanıp eğilen dallara ulaşılmaz hayalleriyle sevgili
Çok sanma gidince kalbinden göçmen divanesi gelmeze
Yeri asla hiçkimseyle
Takas edilip ömre dolmayan....

Seyfi Karaca...........Mart / 12