Zan-altı Şiiri - Ahmet Arslan

Zan altında,
Zan altında,
Zan altında,
Kabul et, ne kadar savaştıysak içimizde,
Bütün kılıçları hicranın,
Pas mı pas zan altında…
…
Çorak dudaklarında kir tadı,
Beni yıkayan…
…
Geceyi öfke duvarlarında bir kalemle doğurmak,
Körelmiş direncini getirdiğinde her umut,
Kelimeleri tam da anlamlarında kelepçelemek,
Ve bir sevişmeyi geçmişe tıkmak,
Zindansa,
Bir yumurta sarısında ekmeğe düşen,
Hesaplandığında neyle yaşamak gerektiğini,
Kabuklarıyla karın doyurduğum olur,
Bu paramparça kırılmalardan kotardığım…
…
Zan altında;
Öpüşmek,
Kir tadın,
Gece,
Ve sözcüklerim,
Ne varsa hayatla yüzyüze tartıştığım,
Aykırı ve ortak ne varsa zan altında…