ZaN Şiiri - Mustafa Çelebi Çetinkaya

ZAN………

Hala seni anlayabilmiş değilim ey dünya! Horoz dövüşü gibi uğraşıp duruyorum seninle. Her seferinde “ben adiyim” diyerek karşıma çıksan da hayır sen adi olamazsın diyerek bunu sana kanıtlamaya çalışıyorum fakat artık söylediğim yalana kendim de inanamıyorum…..
Haklısın ……. Sen adisin! ......
Hatta rezilsin, paçavrasın, üç kağıtçısın, hainsin, alçaksın………. Yeter mi bu kadar hakaret sana. Ne deyim ki Allah’ından bulasın. Adi olmadığına inanmak için çok çaba sarfettim lakin artık sana hak ettiğini vereceğin. Keşke Allah’a yakın bana uzak olabilseydin!
Seni anlamış değilim. Bundan böyle de anlamak için uğraşmayacağım. Sen “O”sun işte. Hiçbir hakaretin üzerini örtemeyeceği kadar çirkin ve bir o kadar lüzumsuz. Sahi ya hala neden üzerinde basacak toprak verirsin anlamıyorum. Ah artık o toprağın alt tarafını bir görsem. Seni duyup işitmeyecek ve aynı sen gibi ruhsuz hale dönecek olan bedenimin üzerini bir örtsen. İstersen onu da yapma, toprağına da kabul etme beni.
Seninle onca ittifak kurmak istememe rağmen her seferinde sırt çeviriyorsun ya artık sanada eyvallahım yok. Hatta varsa cesaretin düş meydana, çarpış benimle, al boyunun ölçüsünü. Sonra çekil git başımdan…..
Sende gör ki SEVDAZAN’ ın sevda ile pişen yüreğinde kin ve isyan ne denli büyümekte. Nasıl yakıyor beni azap! Nasılda öfkeliyim sana ………
30 seneye yaklaştı da ömür yolum bir gün söylediğime “he” demedin, bir gün vermedin istediğimi, sağ gösterip sol vurdun sanki. Üzüm üzüme baka baka kararır derler yada körle yatan şaşı kalkarmış. Artık hangisini kabul edersen. Din de “düşmanın silahıyla silahlanın” diyor. Madem düşmanım sensin ve madem senin silahın hokkabazlıktır, alçaklıktır, adiliktir ve madem senin silahın menfaatten öte bir şey değildir ve madem sen silahında hevesi, arzuyu, ümidi, düş kırıklığını, acıyı mermi diye kullanırsın. Hazırlan SEVDAZAN’ ın hışmına dünya!
Sana bakarak karardım, yanından şaşı kalktım ve silahımla silahlanacak ummadığın anda ummadığın kuvvetimle vuracağım seni…………….
….
Of…..
Oysa güzel güzel anlaşaydık ne vardı sanki. Çok bir şey de istemedim ki senden. Ne Karun’un zenginliği kadar para bekledim ne Süleyman gibi şah’lık. Bir lokma ekmeğime, bir bakışlık sevdiğime dokunmayacaktın o kadar! Sınav dedin kazandım, kupa dedin ben aldım, oku dedin hatmettim, öğren dedim hıfzettim. Olmadı ulan adi dünya! .....
Fakat, sabret olacak. Beni en sonunda bir kelimenin ardında perişan ettin ya………..
Birde neyine güvendiysem ÖLÜ adımı ZAN yaptım. Lakin sen bilirsin ZAN neleri kapsar içinde. Seni anlayamadım anlamak ta istemem gayrı.

ZAN’ ın vebalini canınla ödeyeceksin! .......
Bilirim ölüm haktan emirdir amma
benden evvel sen öleceksin …
…

///*s*e*v*d*a*Z*A*N*///
28 Mayıs 2006 Pazar 15:10 / Kurtuluş …..