Zamla Gönül Eğlemeye Alıştık

Senin için rahat bizler dardayız,
Şaşırdık rotayı bilmem nerdeyiz,
Halk olarak zor içinde zordayız,
Zamla gönül eğlemeye alıştık.

Sıkıntıya ilaç çaydaki demim,
Uzak dolar altın yok benim gemim,
Günden güne daha da artıyor gamım,
İçten içe ağlamaya alıştık.

Yüzde kırk dokuzla kendini akladın,
Otuz lira zamla bizi yokladın,
Sende fırsat bu günümü bekledin,
Karaları bağlamaya alıştık.

Altı lira verdin on lira aldın,
Zannetmem ben gibi çaresiz kaldın,
Sebep ne bu kadar acımaz oldun,
Köşelerde söylenmeye alıştık.

Sen bana vermezsen ben nasıl alam,
Vicdan kabul etmez hırsız mı olam,
Ölürsem sebebim zam oldu çilem,
Her gün kefin bağlamaya alıştık.

Tabi senin için herşey şahane,
Bize otuz lira zamı çok der daha ne,
Herşey fasa fiso kriz bahane,
Sıkı kemer bağlamaya alıştık.

Bir gün taşar bu milletin sabırı,
Ölse bitmez çile dardır kabiri,
Suskun millet ne me gerek tabiri,
Ağa patron yağlamaya alıştık.

Veysel der; Doğuştan fakir adımız,
Hiç olmadı düzenimiz tadımız,
Asgari ücretti tek muradımız,
Artmaz yetmez ağlamaya alıştık.