Zambak Şiiri - Güney Güneyan

Zambaklar doğuyordu
kaküllerin düşüyor iken kaşına
esrik bakardı gözlerin
derinleşince nefes alışverişlerin
sonra zambaklar dudaklarında beliriyordu
anakara arayışına devam etmenin tam vakti
kıyıları geçiyordum, bilfiil dil boyunca
göğüs uçlarında ıslanıyordu bir daha
dudaklarım kurusa da, hayat akıyordu oradan
çehresinden biraz ıraklaşınca
zambaklar tekrar açıyordu
öpecektim habersiz olduğun ilk anda
ayakların dikkat dağıtıyordu
sürtünüyordu on parmak boyunca
topukların birleştiğinde ortaya çıkan se harfi
avuçlarım arasına alana kadar serbestlerdi
ne zaman ki avuçlarım arasına aldım
işte o zaman bir zambak daha açıverdi.