Zamanyolu Şiiri - Kağan İşçen

hükümsüz salınır doğa
çocuklar deniz ülkelerindendir
renkli ağustoslardan gelir iç geçirmeleri
insanlığının
belki yılda bir çılgın
izinsiz uykulardan öğlen güneşlerine
çaresiz bıraktığın kentleri unuttuğunu unutmakça
ya da akşam soğuklarında kaçtığın
paramparçalığı bütün...

düşlerin yetmediği o ağrıda
soluklanır ölümün bile
yazamazsın sanırlar da
o isyanı
balkon altlarına keser ortalık
güpegündüz
varoşlu ve çocuk...

isyan da anlaşılır
karşılıksız üretmek de
sallapati bu meşhur
sevmek inadı da
ve birgünlüğü kusursuz
ilk ve son da olurmuş dedirtircesine
korkak ve asalak burjuvaziye...

orda bayraklaşır
ülke dünya ve evren bayrağı olur
eşitlikle özgürlüğün dostluğu
bense ağlayacak bir asma filizi ikliminden çıkar
ortak gülüşünü yazarım
bu yeni zamanyolunun...