Zamansız Yanılsamalarım (ve ardıç kuşları)

Sen,
Yüreğimi pare pare kaplayan bölünmüşlüğün,
Zehrini söküp aldın bedenimden.
Beni terketti birer birer,
Zamansız yanılsamalarım.
Zeytin yeşili gözlerinin
Yüreğime düşen gölgesinde buldum aşkı.
Doğuşumdan beri hiç tatmadığım
İki kişilik aşka hasretti gönül.
Bir tiyatroya giden iki kişilik yola
Dönüşüvermişti işte aşk.
Bunaltan çığlıkları bir hançer gibi kesip,
Sessizliği geri verdin bana.
Ve ben küllerimden doğdum sana.
Yağmurda el ele sırılsıklam yürüdük,
Acele etmeden üstelik.
Gölet üzerinde uçuşan ardıç kuşları,
Şahit oldular mutluluğumuza.
Aradığımız kuytu köşelerde yakaladık
şahitlerimiz gibi koklaşmanın heyecanını,
Karanlık elimizden tuttu.
Hanidir heyecandan titremiyordum,
Ellerim uyuşmuyordu birine sarılmaktan.
Sen gecemin en parlak yıldızıydın,
Bense senin en güzel dolunayın oldum.
Hüzünbaz dizeleri kaldırdım sandığa,
Acıları kapı dışarı ettim.
Kar taneleri gecenin siyahını alırken usulca,
Ruhlarımız bütünleşiyor derinliklerde..
Biz ağır ağır dans ediyoruz,
Gözlerimiz çıkarıyor üstümüzde ne varsa,
Birbirimize yeniden,
Yeni bir hayat veriyoruz.

15.03.2006