Zamansız gider Yolcu… Şiiri - Mehmet Ayd ...

Zamansız gider Yolcu…

Vakit nakittir ya,
Zaman acımasız ilaç,
Önceki günün hatırı ve dünün hesabı alır,
Anda sunan sana dip rakamı…
Anlamsız anlara sığdırdık özel sohbetleri,
İki çift lafın belini kırandık, rakının gölgesinde
Fitne fesatlık bize uzak,
Yarınları konuşur ve günün eksikleri tartışır,
İncitmeden eşi dostu söylenirdik…
İnce belliydi bardaklarımız,
Hayallerimizi bile dibine saklar,
Son yudumda sıralardık hayata isyanlarımızı,
Kalkmadan da tanrıya havale eder geçer giderdik...
Kin bize göre değil be Çağlar,
Kızgın küp misali köpürür,
Bir bakışa tav olurduk,
Olurduk olmasına da; ateş çakan o bakışa da
Karşı ki dağlar bile diler; özrü dilerdi be dostum…
Kahpe zaman diye nitelendirir,
Suçu ithaf etmeden önce aynada kendimize bakar,
Dicle ve Fırat’ın soğuk sularına dalar,
Nemrut dağın eteklerinde soluklanır,
Tepesinden izlerdi günün doğusunu…
Ruhu gönlü rehber işte,
Durduğu yer batardı ruhuna, daralırdı
Gem vurmak yok öğrenmeye devam der,
Hangi kösede yeni bir kazı bilgisini okur,
Yetmez birde anlatırdı eşe dosta…
Ruhu gönlü rehber işte,
Tarih kokan sayfaları karıştırır,
Tarihi içine çeken gibi anlatır,
Grubunun lideri olur, farkının anlamını yansıtır
Sevmediğini de bozuk para gibi harcardı…
Şimdi her yoksun ya dost,
Nemrut’tan batmıyor güneş,
Bırak ince beli,
Rakının bile sek tadı yok…

Mehmet Aydemir 17.01.2017 07:30 göçen dostun ardından yolcudur Abbas bağlasan durmaz. Yolun açık olsun…