Zamansız Derviş Şiiri - Kağan İşçen

sesinle
güneşten bir sarmaşık dolaşıyor içimde
ılık bu baharla yaşamayı seviyorum
çünkü aşığım adımı seslenişine...

ve en sevdiğim yaz düşünün ara sokağında
bir ikindi kahvesiydi gözlerin
demek ikinci bir kırkım yok
demek öylesine teksin benim için...

ve zamansız bir derviş gibi
şükrediyorum tanrıya
beni sırf seni sevmeye getirdiği için
haricinde her şeyi yalanım olan
bu dünyaya...

sesinle tanışmadan kıştı
biteviye sonralarım
bütünlüğü koca ömrümün
küçücük yarım
anılar kürüyorum şimdi varlığınla
gülüşündeki yazla
ve eskisi gibi üşümeyi unuttum
cadde sokak
köşe bucak
tir tir yanıyorum...

saatleri nasıl şaşırıyorum
bir bilsen
zamanı seni sevmelerime böldüm
sabah bulutları saçın
öğlen göğü serin soluğun
akşamın ilk alacası göz bebeklerin
hep seninle
hep sendeydim
sana hiç dokunmadan
okşadım ruhunu
baş köşesiydin
her sokağın
ve ben hep sana geldim
ancak sana gelirim...

öncem sonramla bir
yok senden başka bir ilkim
senden başka bir sonum
ve sana başladığım yerdir
aynı zamanda hayatın bittiği yer
kanayan uzaklığından başka yüz tanımaz
karanlık yolum
dermanı usanmış yalnızlığımı
yüreğime davetsiz misafir
ölümlerle avutuyorum...