Kelimelerin başını eğiyor;
sanki içlerinde gizlenen bir yasın ağırlığı var.
Kırılganlığın, mahcubiyetin—
usul bir keder gibi sızıyor cümlelerine.
Gökyüzüne hiç yüz sürmemişsin;
güneşi tanımıyorsun belli.
Harflerin hep sonbaharın küllerinden,
en çok da kışın donmuş nefesinden devşirilmiş.
Dokunamıyorum sana.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta