Zamansız Ayrılık Şiiri - Zuhal Kilercioğlu

Servis geldi mi yoksa geçti mi seslendiler de ben mi duymadım hiç bilmiyorum. bir sürü insan sabahın köründe ama benim gözlerim var görmüyorum. kalabalık heryer otobüsler,caddeler ama benim kulaklarım var duymuyorum. ne zamandır bu duraktayım onu da bilmiyorum. omuzumdan çanta düşüyor. ellerim var ama uzanamıyorum. bir ara durağa bi çöpçü geliyor. bi ayaklarınızı çekin de süpüreyimdiyor ne kadar seslendi bilmiyorum sonra gittiğini gördüm küçülmüştü bir ayağımı yere attım bir adım attım sonra biraz bocaladım ama sonunda oldu yürüyorum yüzümde ufakta olsa bi gülümseme ne zamandır gülmüyordum bilmiyorum. kalabalığın içine daldım. imdat demek geldi içimden ama sadece yürüdüm. yalnış yollara girdim,geri döndüm akşam iyice bastırdığında buldum evin yolunu oysa bugün işlerim vardı,toplantım,seminer,terziye gidilecekti.... herşeyim yarım kaldı işlerim,bir yanım zamansız geldi ayrılık hem de çok bundan sonra nasıl toparlanır insan inan hiç bi fikrim yok yapıcaz işte bişeyler bak gülüyorum yok yok gözüm sulandı sadece sinek herhalde zamansız geldi ayrılık ama benim şimdi zamana çok ihtiyacım var yaralarımı sarıcam seninle,eksik yanımı tamamlıycam ne olur sen de azıcık uğrama zaman geldin mi çok kal Zuhal KİLERCİOĞLU 05.10.2011 İtalya