Zamanların Sahibi Şiiri - Hakan Eraslan

Artık dakikalar saniyeye yaklaştı
Sonu olmayan bir adreste
Ben neler yaptım, neler anlattım
Rüzgar esti evime, rüzgar,adında
Oturup kalmışım köhne bir koltukta
İzlerim var, izlerin
Sonra tebessümlerin
Hani bir bir yaralayıp gitmelerin
Bir gün akşam vaktine yakın
Dar bir sokakta kalmıştım, yalnız
Dardı düşünceler, soğuk, anlamsız
Gölgeler vardı elimde
Yalnız, kimsesiz
Vakit saatlerde esir, vakit sahipsiz
Ve bir serçe sonra, gözleri dolu
Eğildi iliklerime kadar, eğildim bütün
Öyle sıcaktı ki dondum büsbütün
Ellerime dokunup zahmetsizce
Yazdı yaşananlar kaderdir diye
Özeti var elbet
Hayat çok az, belki de umduğundan kısa
Yinede inanma bu ihtirasa
Çizgiler doğrulmuş yürüyorlardı
Topladım artık tüm delillerimi
Yalnız, sana emanetim bu
Ben yokken sakla ve oku
Sen yokken nasıl ben yoksam
Ben yokken sen var ol
Olma yaşananların sönük mağlubu

İkinci şehirde yaşadım bugün
Mekanlar yakın, caddeler şaşkın
Şahitlik ediyor ansızın gözlerim
Konuşmaya ne lüzum, lisan icatsız
Kaçıncı insanız bu kaldırımda
Seni kaçıncı sevişim bu
Senin kaçıncı vazgeçişin
Doldurup yüreğini bir ah edişin
Yolcuyuz, yolcusun ne çok yollarda
Döküldük hissemize ait o sonbaharda
Ayrılık göründü, ayrılık soğuk
Tarif edemeden yanışımla
Uzaklarda görmüştüm, hayali boğuk
Birer ferman buyursak bu gidişata
Eşraf selam durup, haneye gelse
Şehir kıymetlenip, insan yücelse
Kabul edelim mi yalnızlık bizim
Fakat adımlarım daha çok cılız
Nihayetsiz,
Baktım koşuyorlar yetim çocuklar
Soluklanıp tanışıyorlar hayatla
Yükünde dünyanın bir şiir gibi
İsimlerini kavrıyorlar tüm zamanların
Anlıyorlar her şeyin kimdir sahibi