Zamanla Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Yaş aldıkça herşey yitirir anlamını
Uçuk kaçık hayaller kaybolur gider.
En sıradan anılar bile anlam kazanır
En uzun ömrü insan birkaç gün sanır.
Ne aylar ne yıllar sonrasını düşünür insan.
Umursamaz bugünü ve yarını.
Zamanla kırılır gururu kolu kanadı.
Kimseleri bulamaz yanında kendisini anlayan.
Her fani için bu acı bir tükeniştir
Belki de insanları hep ürküten ölüme
Yapayalnız çaresiz dolu dizgin gidiştir.
En sonunda namerde muhtaç olmak
Herkesçe dışlanarak bir köşeye atılmak
En büyük acısıdır insanın, bunu anlamak.
İlkelerimizi yerle bir eden, endişelerdir
En küçük çarelere bizleri tutsak eden.
Son nefesimizde bile önemsenmek uğruna
Güç kazanmak uğruna hep süründüren.
Oysa çok daha kolayı var bu işin.
Nefreti ihtirası atıvermek bir yana
Kardeşliğin hazzını yaşamak kana kana
Herkes kavrar sırrını bir kefenle gidişin.