Zamanla Şiiri - Cevat İdin

Sessiz geçiyor günlerim
Sanki sağırım dilsizim
Sanki sen gidince
Bende senin içinde gittim

Bende ben kalmadı
Bom boş bedenim
Yüzümde tebessüm hiç olmadı
Gülmeye yok ki sebebim

Rüyalar kabusa dönüştü
Sıçrayarak uyandım uykulardan
Sanki içimde umutlar ölmüştü
Bıkmıştım yalancı sevdalardan

Zamana misafir oldum geceleri
Beni sabırdan yataklarda yatırdı
Seviden bihaber yorganlarla örttü
Ve zamana bıraktı

Zamanla öğreniyorum sensizliği
Sensiz gülebilmeyi
Sensiz kendimi mutlu hissedebilmeyi
Ve zamanla öğreneceğim sensiz gülmeyi