Zamanın Sonları Şiiri - Reşat Öztoprak

Bütün zamanlardan yoksun ve bütün anlarda noksan
Gecesinde nahoş, gündüzünde kırılgan
Bir rüya gibi belli belirsiz alışılmışlıkla büsbütün
Bir yalnızlığım vardı sefasız, cefasız ve artık vefasız
Girdap gibi tutuşkan, kül olmaya yakın
Rüzgar ise yanı başında perdenin

Yollar, büsbütün yollarla kaplı gökyüzü
Kuşun kanatlarında gidilecek hiç bir yer
Mevsim belli belirsiz, yaz olmaya yakın ve kış olmaya da

Ben, köküne dinamit konulmuş bir dağ
Zirvesinde soğuk ve eteklerindeki bahar sona yakın
Konsa bir taşıma bir kırlangıç taşlardan bir çığ dökülüp gider

İzler büyüyor koynunda sessizliğin
Ve yaş/l/anmışlık ilmek ilmek bir urgan
Üç ayaklı ağaçlarla boynumdan yukarı taşır

Bir deniz, ki kıyılarına son dalgaları vurmakta
Üstelik sakinsiz, ıssız ve masmavimsiz
Direklerini kırmış yağmur bulutları
Gök üstüne yıkılmaya yakın