Zamanın Son Ateşbazı-2 Şiiri - Adnan Durmaz

ZAMANIN SON ATEŞBAZI-2

Taştan ne öğrendimse onu söyledim
Ağaçtan ne duydumsa onu
Hışır hışır bir ay geçti yaprakların arasından
Kalbime inen sağanakların dilinden söyledim

Taş taşa dulda olur zemheri çıktığında
Mayısta kuş kuşun yüzüne öter
Yaşamak bir derin sevdanın çölleriydi ey yar ey
Sonu gelmez yolların dilinden söyledim
Bülbül dikene ne söylerse onu
Bir turna katarı düşüm
Tipilerde yol yitirip ölen var ya
Bu dünya zindanında ömür çürüten
Demir çürüten
Ölürken ağlayanın gözyaşıyla söyledim
Üç turna kalktı tam da oradan
Üç ateş damlası uçmakta hala
Benim dilim bu ey yar ey yar
Ben aşkı paramparça yüreğimle söyledim

Kuş kadar masum
Kuzu kadar günahsız
Öyle üryan düştük ay yar ay
Lakin puşt bir zulüm iklimi devran
Kırıla kırıla öğrendim
Ateşten sözlerle söylemeyi ahımı

Aşkım bir isyan patlamasıdır gayri
Yüreğim
Dünyayı yıkmak üzredir
Demiri kıran öfkeler umanıyım
Karınca ne öğretmişse oydu türküm oysa
Kuşun sevinciydi
Ananın ninnisiydi
Kan içinde koydular

Üç turna kalkar ölüsü ağlayan ülkenin gözlerinden
Gayri ateşler ilmini bildim
Bin öldüm
Geri geldim
Ateş suretindeyim

Gayri aşkı yana yana
Yaka yaka söylerim
Başka dilim yok benim

15.03.2006
adnan durmaz