Zamanın ruhu güder medeni köleliğe,
Tükettirmeye mahkum gidişe neferliğe,
Daha çok teknoloji ve daha çok ihtiyaç.
İhtiyaç yarattıkça tükenmeyen dolambaç.
Bir sahte refah için insanlar kobaylaşır,
Refah denen hayali hep yamyamlar paylaşır.
Kayıt Tarihi : 28.4.2006 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!