Zamanın pek kaale almadığı

sabah kalktığımızda gidecek bir iş
doyacak kadar aş ekmek
soğuğu içeri almayan balkonu saksılı
balkonu yuvalı küçük bir ev
ve o evde sıcak bir yar eli elimizde

ardımızda bırakacağımız
ağaca benzer çiçeğe benzer hayırlı bir evlat
ve batı rüzgarları kadar özgür bir gelecek onlar için

böylesine küçüklü büyüklü
öylesine güzel öylesine umutlu
hayallerimiz vardı bizim

zamanın kendisine söylediğimiz
ve zamanın pek kaale almadığı