Zamanın Oyunu Şiiri - Ozan Daniel Eicher

Kursun zaman oyununu,
Aşkın tecrit hallerini göstersin bize.
Yalnızlığımıza tokuşturulan kadehler
Varlığa olan inatçı hallerle dolu anlar
Tuzaklarına düşelim ki sevinsinler onlar
Şehrin uyumayan yanında kalsın bütün aşklar.

Yalnızlığıma elveda, birlikteliğime merhaba...

Hani bazen der bazen bir sevgili;
Bazen çekilmez oluyorsun der ağırdan
Kanımıza giren zamanın oyunudur bunu dedirten
Ama hemen sonra aşk mucizesini gösterir
Ve söyler en derininden, havalara güller saçarak
Seni seviyorum tüm benliğimle diye gülümseyerek

Bunları fısıldayan bilinmeyenlerden gelen bir deha...

Nasıl olur bu haller, yapılır bu ziyankârlıklar?
Bazı şeyler var buna sebebiyet veren, aklımı kurcalayan
Tanıdık değil böyle yaşamak, hazır değil kalp bunlara
Bir iğne değil batan, sadece bir gözyaşı damlası
Ve kimse bilmez ki süzülen yaşları toplama çabamı
Ayaklarımın dibindeki kovayı, zamana taşan kovamı...

Umursamadığım bir yığın anı daha birikti aklımda, bir daha...

5/9/'7 - 06:17