Zamanın Küfesi Şiiri - Ege Erkek

Zaman geçer, anılar birikir, dertler söğüt olur.
Bir söz canını yakar, için kaynar fokur fokur.
Mahmurlaşırsın, seni kendine getiremez ıhlamur.
Kalbin yine de seni yaşatmaya devam eder, koşturur.

Özlem insanın kendisini ateş gibi yakar.
Yavuz hatıralar yüreğini acımasızca yaralar.
Bir kem göz mutluluğunu harcar.
Ardından seni sevenler ahlar.

Zaman sağlığının suyudur, zamanla tükenir.
Kalbin saniyeler eşliğinde tekler.
Hâletiruhiyen imdat diye bağırtır kalabalığın içinde teksen.
Pis bir koku geliyor yaşayan cesetten.

Bir zombisin yaşadığını zanneden bir cesetsen.
Kaderinin kâbustan farklı olmadığını bilemezsin bebekken.
Ne istiyorsun hayat bir bebekten?
Fırsat buldukça delice eğlen!