Zamanın Kıyısında

ZAMANIN KIYISINDA

Bir suskun çığlıktayım
Gecenin en kör saatinde
Yüreğim bir yangın yeri
Adın düşmüş dilime

Bir eski mekandayın
Duvarlar bana küskün
Senin adın dudaklarımda
Sevgin artık hükmün

Bilinmezliğin içinde
Bir adımda kaybolan ben
Gönlüm yıkık bir harabe
Sevgin kaldı mahzende

Oysa ben bu gece
Bir umutla gelmiştim sana
Bir yanımı bırakacaktım
Kalsın diye seninle

Ah senin gülüşüne
Uzanamam, ellerim bağlı
O masum düşlere
Varamam, kalbim yaralı

Bir takvim yırtıldı içimde
Geriye acılar kaldı
Ne dün bana ait artık
Ne yarın seni bekler sessizce

Saatler kör bir nehir gibi
Akıyor gözlerimin ucundan
Her saniye bir iz bırakıyor
Tenimde, ruhumda, suskunluğumda

Zaman bir hırsız gibi
Çalıyor elimdeki her şeyi
Bir yaşamı, bir aşkı, bir yarını
Ve en çok da içimdeki umudu

Ama ben hâlâ buradayım
Zamanın kıyısında beklerim
Bir kelime, bir bakış, bir şiir,
Belki bir türkü gibi yeniden başlarım

Bir gün sen de gelirsin belki
Yüzünde yılların özlemiyle
O zaman anlarız birlikte
Zaman neydi, biz neydik, kimdik.

Fatih Mehmet Yiğit