Zamanın Kadrajı Şiiri - Sevilay Karaman

Saatler, suyun dili gibi sessiz
Kıvılcımlanarak uçuyordu ömrün her virajında
Ölçüsüz kaybolurdu sırlar ülkesine
Ve boyu yükselirdi

Aşk ölçmez
Sağır ile şaşı hısmıydı paradokslarında
Çarpılırdı nazar oğlan,nazar kız
Elleri yüzleri hep yara
Acı çaylar adına! Kabuk bağlamayan yara
Nikahtı sanki boynuna
Bir hallaçtı vakit..akşamdı kirpik kirpik
Yazgı ve kalp atardı

Zamanın tozu-pası
Hep evini taşırdı genzine
Denizin im dişleri
Gönlü gani çekilirken
Göğün yüzü yırtılır
Masum bir çocuk
Soğukla kardeş olurdu Nisanda

Ve saatçiii! Dağların tıkırtısında ayar yapardı
Onulmaz yaraların zirvesinde
Salkım salkım
Üzüm taşıyan zamanın rahmine
Kadraj ise
Kısa anda en ateş ayazı şiirlerini üfleyip yüreklere
Kanyonlardan geçirenleri alırdı içine
Vagon dolusu
Güz çise
Kış yün şalı
Yaz gül yağı
Bahar kedisini
Sarkaçların çıkardığı tik taklarda

Hayatsa gök ekin kırpıntılarını ekerdi toprağa
Hasadı musalla taşında