Ellerim cebimde Şiiri - İlyas Kaplan

ceplerimde insanlar
ellerim cebimde,
kanıyor parmaklarım

gecenin tam ortası
ne anlamı var ki zamanın
oysa ben
içimde bir şeyler
ben içinde
içimde koca bir ömür

her ayrılık kış
ellerim en çok karanlıkta üşüyor
en çok ayak parmaklarımın uçları
en çok da içim
tarumar edildiğinden bu yana

bahar güzelmiş
sevilmenin güzel olduğunu
ben bahardan öğrendim
yağmur damlaları yüzüme düşecek kadar
aşka tutulmuş
sevecek kadar da güzel

gerçekleşmeyen randevularım
ceset kokuyor hala
hayallerimde pıhtılaşan
çayın kokusu
yağmurun sesi

zaman evvel zaman içinde
yıllar geçti
yıllar geçiyor
yitip gitmesini istemediğim
birileri beklerken,
birileri kavuşurken
ben bir yerlerden ayrılırken

bir ihtimalin bekleyişlerinden
ihtilal korkusu damlıyor
içim sökülüyor ilk önce
zihnimin dört bir yanı
belli etmesem de
yığın yığın ,kurşun kurşun
vuruyorlar beni

ciğerimin zindanından
kan sızıyor
parmak izleri yok katilimin
birlikte yürüyoruz
arkada , önde ve yan yana

redfer