Zamanın İzinde Şiiri - Sabit Süreyya Sirer

Rüzgarın sesiyle uyandım bu sabah,
Gökyüzü hâlâ maviyi arıyordu,
Ve ben, yılların yorgunluğunu omuzlarımda taşıyarak
Sokaklarda yürüdüm,
Adım adım hatırlayarak geçmişimi.

Her taşın, her ağacın bir hikâyesi vardı,
Bazen kırık bir pencere, bazen solmuş bir çiçek…
Ve ben, ellerimde yıldız tozuyla
Kimi zaman düşlerimi kimi zaman kederimi serdim
Bu şehre,
Her köşesinde bir iz bırakarak.

Sevdiklerim vardı,
Ve gittiler…
Ama her gidiş, bana bir şiir bıraktı,
Bir damla hüzün, bir nebze umut,
Ve ben hâlâ onları bekliyorum,
Kendi içimde sessiz bir mevsim gibi.

Zaman, acımasız ama öğretici,
Bazen bir kuş gibi uçup gider,
Bazen bir gölge gibi yapışır omzuna.
Ama her an,
Her nefes,
Bir şiir demektir benim için,
Ve ben, şiirlerimde yaşıyorum,
Yaşayamadığım yıllarda bile.

Belki bir gün,
Rüzgar durur,
Güneş yavaşça iner,
Ve ben,
Geçmişin ve geleceğin arasında
Kendimi bulurum…
O zaman biliriz ki,
Tüm yollar, tüm kayıplar,
Ve tüm bekleyişler
Sadece bir adım uzaklıktaymış hayata.