Zamanın Heybesinde Eprimiş Duygular

yıldızlar akarken gecenin yaralı kalbine…
…..ayak seslerini biriktirir köhne sokaklar…..
güneşin hayaliyle uyanırken toprak…..
…..bir çocuğun sararan umutları buz tutar temmuzlarda

sımsıcak dokunuşlara hasretken bembeyaz tenler
…..bir eylül yalnızlığında …..
…..coşkun denizler sığmaz kabına
yetim bir sessizlik abanır hıçkırıkların üzerine

zamanın eprimiş heybesinde…
…..bir kelebek tükenmişliği birikir, akar (s) onsuzluğa
gün gelir dolar ayraçların içindeki derin boşluklar (.…./…..)
…..toprak, kör karanlığında nice sırlar (s) aklar

hayatı sobelerken bir ölünün buz tutan elleri…..
…..bir yürek kasıklarından vurulur esrik acıların (ş) afağında
dolunay soyunur sudan heykellerin ten aynasında
…..bir anneyi emzirir çocuk saflığında bahar

öfkeler, sesini unutmuşken dağlarda…..
…..bir hüzün telvesi tortulaşır yürek fincanında
toprakla sevişen güneş, titrek bir çiy damlası gibi parıldar…..
…..bir lotusun taç yaprağında
…..nirvana’nın eşiğinden döner bodisatvalar…..

bir babil şarabı yıllanmışlığında…..
…..kan bere olur uçurumlardan yuvarlanan hüzünlü (b) akışlar
varlığın dili tutulur, sırtından hançerlenir gece…..
…..kezban, ilk kez gerçeği konuşur adına inat….

iç çeker gece, bütün (l) ahitler kırılırken (s) onsuzlukta…..
…..titreyen avuçlarımda erir aşkın şehveti
gecenin hüzün yüklü şilepleri kovulur bütün limanlardan
…..sabahı (s) ayıklar fecrin gül yüzlü ışıkları

an gelir ayaklar baş olur, başlar ayak….
(k) aldır fecrin ipek şalını gecenin omuzlarından! ...
yüreğimin boy aynasında asılı kalsın yetim hissiyat…..
…..hasretin cehennem ateşinde (d) üne dair ne varsa yak! …..