Zamanın güzgüsü Şiiri - Sevinc Arzulu

Dayanıb zamanın güzgüsü altda,
Xatiren asılıb dar ağacından.
Çekilib yamanın cizgisi altdan,
Çiçekler bitmeyir xar ağacında.

Her gece sensizlik qapımı döyür,
Açmasam,yatmağa imkan da vermir.
Sözümün taxtadan sapını döyür,
Qol-qanad açmağa mekan da vermir.

Sen döne bilmezsen daha geriye,
Neyneyek Tanrının yazdığına biz.
Üstüme qaranlıq kaha yeriyer,
Ağlarıq işığın azlığına biz.

Vaxt olar,bizim de günümüz doğar,
Her yan nur içinde olar,ezizim.
Vüsalın elleri hicranı boğar,
Onun da gözleri dolar,ezizim.

Bizim eşqimizin kızıl güneşi,
Bir zülmet gecede ay tek ucalar.
Yandırar dünyanı odu,ateşi
Ömr eder bizimle birge qocalar.